استعداد یابی کودکان
استعداد یابی کودکان
یکی از مهمترین سوالاتی که همه ما در دوران کودکی داشتیم این بود که : بزرگ شدم می خوام چیکاره شم ؟؟؟
همه کودکان از 5 سالگی به بعد این موضوع را مطرح می کنند که چه شغلی را انتخاب کنم و شوق، تلاش و انگیزه زیادی را به خرج می دهد تا آن را پیدا کند. بعضی از کودکان هم به نظر شغل آینده شان را به طور قطعی انتخاب کرده اند.
بعضیها علاقه دارند دکتر شوند، بعضی دیگر مهندس، عده ای فضا نورد، هنرپیشه و غیره… . اما این موضوع برای برخی از کودکان، بیشتر از آنکه به علایق او بستگی داشته باشد، به این موضوع ارتباط دارد که کودک علاقع به دیده شدن دارد و موردتوجه والدین قرار بگیرد. بع عنوان مثال اگر ببیند که در فضای خانواده یا دوستان بازیگران تحسین و تشویق می شوند، او هم علاقه پیدا میکند تا بازیگر شود. فقط به این دلیل که مورد تتشویق و توجه قرار بگیرد.
برخی دیگر هم هستند که فقط به خاطر علاقه وافر و شخصیشان شغلشان را انتخاب می کنند، به عنوان مثال پسر یکی از آشنایانمان که همه ی علاقه اش آن بود که راننده یا راننده کامیون شود! درحالی که هیچ کدام از افراد خانواده و فامیلش راننده نیستند.
شغل هر فردی تقریبا گویای تصویر کلی از ویژگی های شخصیتی آن فرد است. همینجور که شخصیت یک فرد موجب می شود شغلی را انتخاب کند، آن شغل هم مستقیما بر شخصیت فرد تاثیر می گذارد. اما چند نفرمون اون شغلی رو انتخاب کردیم در بزرگسالی که از کودکی دنبالش بودیم و براش شوق و ذوق داشتیم؟؟؟ متاسفانه تعداد کمی از ما . البته این دلیل بر عدم موفقیتمان نیست ، بلکه به این دلیل است که به خوبی استعدادهایمان توسط والدین و اطرافیانمان شناسایی و کشف نشده است.
مرکز استعداد یابی کودکان در شمال تهران
اگر استعداد های ذاتی کودکان ، در ابتدای کودکی کشف شوند، او می تواند به انتخاب خود آن مسیر درست را از همان کودکی شروع کند و با بزرگ شدنش موفقیت های زیادی در آن زمینه ی شغلی کسب کند . قطعا شما اگر از 7سالگی اطمینان داشتید که می خواستید در کار امروزتان مشغول باشید، فرد موفق تری نسبت به امروز خودتان می بودید. امروزی که تصمیمش را مثلا در 18 سالگی گرفته اید.
اکثر نوابغ و مشاهیر در هر رشته کاری، حتما از IQ های بسیار بالایی برخوردار نبوده اند، بلکه فقط از دوران کودکی کار خود را در آن زمینه شروع کرده اند. برای مثال می توانید به خیلی از ورزشکاران موفق یا موسیقی دان های مشهور نگاه کنید.
به همین دلیل است که استعدادیابی کودکان، اهمیت زیادی در ساختن شخصیتی دارد که در آینده بتواند مایه ی افتخار و پیشرفت جامعه و کشور باشد.
جالب است که به عنوان پدر و مادر ، راهکار های روانشناسی بسیار ساده ای در دسترستان قرار دارند که می توانید با به کار گرفتن آنها، قدم مهمی در کمک به موفقیت های پیش روری فرزندانتان بردارید. بهترین کاری که می توانید برای استعداد یابی فرزندتان انجام دهید، در مرحله ی اول مراجعه او به کلینیک روانشناسی کودک نزد یک روانشناس کوک است که در زمینه ی استعداد یابی کودکان تخصص دارد. قرار نیست که او به شما بگوید فرزندتان در آینده چه شغلی داشته باشد، بلکه با ارزیابی و تحلیل رفتار های کودک ، پتانسیل ها و توانایی های بالقوه ی او را برای شما نمایان می سازد.
موضوعی که خیلی مهمه و باید بهش همیشه توجه داشته باشید این است که شما نباید برای فرزندتان شغلی تعیین کنید، بلکه فقط می توانید شرایط خوب و مناسبی را ایجاد کنید تا او بتواند انتخاب مناسبی ، بر اساس توانمندیهای شخصی اش داشته باشد و در این راه گام بردارد. مهمترین وظیفه ی شما به عنوان پدر و مادر، در این زمینه ی ، تنها هموار کردن مسیر او برای موفق شدن در کاری است که او علاقه دارد.
اگر می خواهید چند تکنینک ساده ی روانشناسی برای کمک به استعداد یابی کودکتان یاد بگیرید، در ادامه ی مقاله همراه ما باشید.
استعداد یابی کودکان
اصلا نیازی نیست هزینه زیادی خرج تست های گران قیمت بکنید تا ببینید فرزند شما به چه کارهایی علاقه مند است، یا چه چیزی تخیلاتش را اکتیو می کند، یا چه چیزی آنقدر در او انگیزه به وجود می آورد که باعث می شود آن کار را بدون اینکه ازش بخواهند مداوما تمرین کند. تنها کاری که شما باید انجام دهید، نگاه کردن است.
والدین ،هرکدام به شکل های مختلفی، خیلی دوست دارند فرزندانشان به موفقیت های بزرگ برسند. و کودکان هم بیش از هر چیز دیگری دوست دارند مایه ی افتخار پدر ومادر باشند. به همین دلیل است که برای زمان طولانی به بعضی کارها می پردازند، هرچند که ممکن است علاقه ای به آن نداشته باشند. این پروسه کودک را از بروز علایق و استعداد های نهان ذاتی اش دور می کند. برای کشف و شناسایی استعداد های واقعی کودکان، والدین باید دقت کنند که کودک هنگامی که نیازی ندارد رضایت کسی را جلب کند، ترجیح می دهد چه فعالیت هایی انجام دهد.
3 راه برای شناسایی و پرورش استعداد های ذاتی کودکان
- بازی کردنش را نظاره کنید.
آیا فرزند شما ذاتا علاقه دارد در بازی ها و فعالیت های جمعی شرکت کند یا علاقه دارد تنهایی بازی کند؟ آیا ترجیح می دهد دور و اطراف بپر بپر کند یا ساکت یک گوشه بنشیند؟ کدام یک را ابتدا از همه برای بازی بر می گزیند: دفتر و مداد نقاشی، بازی های کامپیوتری یا اسکوتر و دوچرخه؟
نظاره کردن و دیدن اینکه کودک چه انتخابی برای خود دارد ، دید خوبی به شما می دهد تا ببینید استعداد هایش واقعا در چه زمینه هایی است.
- واقعا اجازه بدهید خودش انتخاب کند
قابل درک است : شما هم علاقه دارید فرزندتان به موسیقی علاقه مند باشد تا بتوانید او را در کلاس های پیانو یا گیتار ثبت نام کنید. اما آیا پیانو واقعا سازی است که او در آن توانایی و استعداد دارد و به آن علاقه مند است؟ اگر بیشتر به خوانندگی یا سه تار علاقه داشت و از انجام دادن آنها خوشحال تر بود چه؟ یا اگر ترجیح می داد به جای ساز زدن ، فقط به موسیقی گوش دهد چطور؟
کودکان آن چیزی خواهند شد که هستند، نه آن چیزی که والدینشان می خواهند بشوند. کلید طلایی ماجرا در آن است که به کودکتان اجازه بدهید ابعاد مختلف یک زمینه کاری را بررسی کند و دنبال فعالیتی باشد که واقعا به آن علاقه مند است. اگر فکر می کنید کودک شما کاری را دوست دارد، در انجام آناو را آزاد بگذارید. مثلا در کلاس خوانندگی ثبت نامش کنید و به او بگویید اگر بعد از شش ماه از خوانندگی خسته شدی می توانی رشته دیگری را انتخاب کنی. یا حتی اصلا به جای موسیقی کار دیگری بکنی.
- به استعداد های فرزندتان ارزش بدهید
ممکن است فکر کنید بازی کردن با کامپیوتر بیهوده است ، اما اگر استعداد کودک شما در درک و شناخت گرافیک بصری، یا انیمیشن یا داستانگویی یا تونایی حل مشکل باشد نظر شما چیست؟ اگر اینگونه باشد، بازی های کامپیوتری ممکن است راه مناسبی برای ابراز و پرورش استعداد هایش باشد.
معمولا والدین فعالیت های فرزندشان را در بخش های بزرگی دسته بندی می کنند، اما با این کار آنها جزئیات مربوط به رفتار و علایق فرزندشان را از دست می دهند. به جای انتقاد از توانامندی های کودک ، این جمله را به کودک بگویید که : ” متوجه شدم به بازی های کامپیوتری علاقه مند هستی و واقعا در آن کارت خوبه”. گفتن اینکه بازی های کامپیوتری تنها وقت تلف کردن است، فقط ممکن است تمایل او به دنبال کردن علایقش را سرکوب کند.
