سرخجه
سرخجه | آزمایش سرخجه در بارداری
سرخجه، عفونت ناشی از نوعی ویروس است. نشانه ها اغلب خفیف هستند، اما اگر عفونت در دوران بارداری رخ دهد، می تواند سبب آسیب جدی به کودک از جمله ناشنوایی منجر شود. سرخجه یک بیماری قابل پیشگیری است. از سال 1969، برنامه های واکسیناسیون منجر به کاهش چشمگیر تعداد موارد شده است و در سال 2004 از ایالات متحده حذف شد. با این حال، مهم است که کودک واکسینه شود زیرا سرخجه می تواند به کشور وارد شود.
بین 25 تا 50 درصد از کسانی که به این بیماری مبتلا می شوند، متوجه نمی شوند که آن را دارند. این بدان معنی است که یک فرد ممکن است به ویروس آلوده شود، بدون اینکه از آن آگاهی داشته باشد. با این حال، اگر عفونت در دوران بارداری اولیه(سه ماه اول) رخ دهد ، می تواند سبب ایجاد سندرم سرخجه مادرزادی شود، که می تواند تاثیر طولانی مدت بر روی جنین داشته باشد.
عامل ایجاد آن ویروسی است که عمدتا توسط سرفه منتقل می شود. این ویروس می تواند از جفت عبور کند و بر جنین تاثیر بگذارد. در حدود نیمی از موارد علائم بسیار کمی وجود دارد، اما علائم شامل بثورات، آبریزش بینی، سردرد و تب می باشد. در دوران بارداری، سرخجه می تواند سبب ایجاد سندرم مادرزادی سرخجه، یکی از علل ناشنوایی، در نوزاد نابالغ شود. واکسیناسیون تنها راه پیشگیری از بیماری است.
علائم سرخجه در کودکان
اگر سرخجه بثورات ایجاد کند، رنگ آن ها زرد و کم رنگ تر از سرخک است. سرخجه به معنای “کمی قرمز” است و بیماری دارای بثورات قرمز است. علائم معمولا به مدت 14 تا 21 روز پس از عفونت ظاهر می شوند. بثورات اغلب در صورت شروع می شود و به تنه و اندام سرایت می کند. پس از 3 تا 5 روز، این بثورات از بین می رود و ناپدید می شود. همچنین این بثورات می تواند خارش داشته باشد
سایر علائم عبارتند از:
- آبریزش بینی
- سردرد
- تب خفیف
- قرمزی چشم
- التهاب عصب
- گره های لنفاوی بزرگ
- درد مفاصل
اگرچه عفونت در هر سنی اتفاق می افتد، سرخجه به ندرت در نوزادان کوچک یا افراد بالای 40 سال تاثیر می گذارد. فردی که در سن بالاتر از سرخجه به ویروس آلوده شود به طور معمول نشانه های شدیدتری دارد. هیچ دارویی نمی تواند عفونت را کوتاه کند و علائم معمولا به اندازه کافی خفیف است که هیچ درمانی لازم نیست. استراحت کوتاه و استامینوفن ممکن است به کاهش علائم کمک کند.
اگر یک زن در طول حاملگی در خطر آلودگی به این ویروس باشد، ممکن است به منظور جلوگیری از ویروس و کاهش احتمال ابتلا به سرخجه مادرزادی، از واکسن استفاده شود. یک فرد مبتلا به عفونت باید از تماس با کسی که ممکن است باردار باشد و هر کسی که سیستم ایمنی ضعیف دارد تا یک هفته پس از ظهور بثورات اجتناب کند. اگر یک کودک مبتلا باشد، مدرسه او باید مطلع شود.
تفاوت سرخجه با سرخک
سرخجه گاهی اوقات به عنوان ” سرخک سه روزه ” شناخته می شود، علائم آن ها ممکن است مشابه باشد ، اما علائم سرخجه ملایم تر از سرخک است. سرخک باعث ایجاد یک بثورات قرمز روشن و لکه های لکه های قرمز در داخل دهان می شود، اما بثورات سرخچه صورتی و خفیف است. سرفه و عطسه می تواند هر دو ویروس را گسترش دهد. دوره انکوباسیون برای سرخک 1 تا 2 هفته است، اما برای سرخجه می تواند 2 تا 3 هفته طول بکشد. علائم در حدود 90 درصد از افرادی که در معرض سرخک قرار دارند ظاهر می شوند، اما تنها 25 تا 50 درصد از افراد مبتلا به سرخجه علائم شدیدی دارند.سرخک ممکن است به عوارض کشنده منجر شود، اما در صورت حاملگی در طول بارداری، سرخجه معمولا پرخطرتر است. با سرخک ممکن است تب بیش از 40 درجه سانتیگراد (C) یا 104 درجه فارنهایت (F) وجود داشته باشد. با سرخجه، هر تب معمولا کمتر از 38.3 درجه سانتیگراد یا 100.94 درجه فارنهایت است. عفونت با هر دو ویروس میتواند با واکسیناسیون سرخک و سرخجه (MMR) جلوگیری شود.
سرخجه در دوران حاملگی
این بیماری در دوران بارداری بسیار خطرناک است، به خصوص اگر در طول 12 هفته اول، یعنی سه ماهه اول، عفونت رخ دهد. در این مرحله، 90 درصد احتمال انتقال ویروس به جنین وجود دارد. مهم است فرد قبل از باردار شدن در برابر سرخجه واکسینه شود. واکسن در طول بارداری نمی تواند استفاده شود زیرا به عنوان یک ویروس ضعیف و زنده ممکن است به جنین آسیب بزند. هر فردی که باردار است و ممکن است در معرض این ویروس قرار بگیرد باید بلافاصله یک دکتر را ببیند.
سندرم سرخجه مادرزادی
ویروس سرخجه می تواند از طریق جفت عبور کند و از طریق گردش خون جنین حرکت کند. این می تواند سلول ها را از بین ببرد یا از تقسیم آنها جلوگیری کند. این باعث سندرم سرخجه مادرزادی می شود.
بررسی در حین بارداری
اگر یک زن اعتقاد داشته باشد که او ممکن است در دوران بارداری با سرخجه تماس داشته باشد، باید یک دکتر را ببیند. سندرم سرخچه مادرزادی هنگامی رخ می دهد که یک زن باردار به ویروس سرخجه آلوده شده و از طریق جفت به نوزاد منتقل شود. این می تواند با سقط جنین یا تولد نوزاد با مشکلات زیادی مثل مشکلات چشم، مشکلات شنوایی و آسیب های قلبی همراه شود.
در سراسر جهان، سالانه حدود 100000 مورد سندرم سرخچه مادرزادی وجود دارد. اغلب، بیش از یک نقص در جنین به وجود می آید و ناشنوایی شایع است.
این اثرات بر روی نوزاد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اختلال شنوایی یا از دست دادن
- آب مروارید
- بیماری های قلبی مادرزادی، به ویژه تنگی شریان ریوی و آرتروسکوپی پروتئین دندانی
- کم خونی
- هپاتیت
- تاخیر در رشد
- آسیب به شبکیه، شناخته شده به عنوان رتینوپاتی
- آسیب به کبد، طحال و مغز استخوان، که گاهی اوقات پس از تولد ناپدید می شوند
- وزن کم هنگام تولد
سایر شرایط ممکن است در حین رشد در کودک مشاهده شود این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اوتیسم
- اسکیزوفرنی
- مشکلات یادگیری
- دیابت نوع 1
پیشنهاد می کنیم 7 تکنیک موثر درمان اوتیسم خفیف را ببینید
با این حال، اگر سر خجه پس از 20 هفته اول بارداری رخ دهد مشکلات نادر است. در سال های 1962 تا 1965 یک بیماری جهانی سرخچه وجود داشت و حدود 12.5 میلیون سرخجه در ایالات متحده وجود داشت. این اتفاق باعث 11،000 تلفات حاملگی2،100 نوزاد تازه متولد شده20،000 نوزاد مبتلا به سندرم سرخجه مادرزادی، 2000مورد آنسفالیت شد. این که دقیقا چگونه ویروس بر جنین تاثیر می گذارد ناشناخته است. کودکان مبتلا به سرخجه ممکن است علائم خفیف داشته باشند، اما بعید است که مشکلات طولانی مدت داشته باشند.
علل سرخجه
سرخچه با سرفه و عطسه بین افراد گسترش می یابد. این ویروس در گره های لنفاوی و نازوفارنکس، لوله ای که حفره بینی و کام نرم را ایجاد می کند، تکثیر می شود. بین 5 تا 7 روز پس از عفونت، ویروس در سراسر خون در بدن گسترش می یابد. بیماری سرخجه یک هفته قبل از بثورات و یک هفته پس از آن مسری است.
تشخیص سرخجه
اگر یک زن باردار است و ممکن است در تماس با سرخجه قرار بگیرد، باید یک بار یک دکتر را ببیند. بهتر است که ابتدا به دفتر دکتر مراجعه کنید، زیرا ممکن است بخواهید یک وقت ملاقات را تنظیم کنید، در حالی که حداقل احتمال انتقال ویروس وجود دارد. اگر علائم وجود نداشته باشد، تشخیص با آزمایش بزاق یا نمونه خون انجام می شود. اگر آنتی بادیهای IgM وجود داشته باشد، ممکن است عفونت جدید را نشان دهد. اگر آنتی بادیهای IgG موجود باشند، نشان می دهد که عفونت در گذشته وجود داشته( فرد قبلا مبتلا شده)یا در گذشته واکسینه شده است. اگر هیچ یک از آنتی بادی وجود نداشته باشد، فرد ناقل ویروس نیست و هرگز ایمنی نشده است. تنها راه پیشگیری از طریق واکسیناسیون است.
این واکسن به صورت یک ویروس ضعیف شده است. این دارو در 12 تا 15 ماهگی با دوز دوم در 4 تا 6 سال تزریق می شود. هر بالغی که هنوز تزریق واکسن سرخک (MMR) نداشته باشد باید آن را دریافت کند.
فقط بزرگسالان زیر نیاز به واکسن MMR ندارند:
- هر کسی که آزمایش خون داد و آزمایشش نشان داد که در برابر بیماری ایمنی است.
- زنان باردار یا افرادی که احتمال دارد تا 4 هفته دیگر باردار شوند
- افراد با سیستم ایمنی بسیار حساس
- هر فردی که بیمار باشد باید صبر کند تا قبل از واکسیناسیون بهبود یابد.
اثرات جانبی واکسن
عوارض جانبی واکسن حداقل است. حدود 15 درصد از مردم حدود 7 تا 12 روز پس از تزریق تب کمی داشته اند و 5 درصد آن یک بثورات جزئی ایجاد می کنند. زنان یائسه یا بزرگسال ممکن است درد مفصلی را تجربه کنند. کمتر از 1 در 1000000 واکنش شدید نشان می دهند. هیچ ارتباطی بین واکسیناسیون MMR و اوتیسم وجود ندارد. خطرات عدم واکسیناسیون بالاتر از خطرات ناشی از اثرات نامطلوب است.
