سن تشخیص بیش فعالی
سن تشخیص بیش فعالی
چه زمانی زود است تا بخواهیم بگوییم کودکی خردسال یا پیش دبستانی به بیش فعالی مبتلا است؟
بیشتر کودکان تا زمانی که به سن مدرسه می رسند، برای تشخیص احتمال وجود بیش فعالی بررسی و معاینه نمی شوند. اما می توان بیش فعالی را در کودکانی که تا حداقل 4 سال دارند شناسایی کرد.
البته در این سن بیشتر کودکان بسیار فعال و شیطان هستند. اگر این گونه رفتار های شیطنت آمیز در میان همه ی کودکان در این سن رایج است، پس فرق بین کودکان بیش فعال و کودکان عادی چیست؟ و اگر فرزند شما به بیش فعالی مبتلا باشد چگونه می توان آن را درمان کرد؟( سن تشخیص بیش فعالی )
علائم بیش فعالی کودکان
در مقایسه با کودکان همسن دیگر، بچه هایی که بیش فعالی دارند معمولا نشستن در یکجا برایشان سخت است. حتی اگر این یکجا نشستن فقط برای چند دقیقه باشد. کودکان مبتلا به بیش فعالی نمی توانند صبر کنند تا نوبتشان برسد، سریع و بی معطلی جواب می دهند و اغلب حرف های دیگران را قطع می کنند تا خودشان حرف بزنند. این کودکان معمولا بیش از حد هم حرف می زنند.
کودکان خردسالی که بیش فعالی دارند معمولا در همه ی اوقات بسیار فعال و پر انرژی هستند. بیشتر بچه های 4 ساله عموما خیلی فعال هستند اما به هر حال گاهی اوقات آرام می شوند، چرت می زنند، برای غذا خوردن سر جایشان می نشینند. اما کودک 4 ساله ای که بیش فعالی دارد در همه ی اوقات مشغول حرکت کردن و فعالیت است.( سن تشخیص بیش فعالی )
چیزی که یک کودک عادی را از یک کودک مبتلا به بیش فعالی جدا می کند میزان و تعداد این فعالیت ها و شیطنت ها ست. بچه های مبتلا به بیش فعالی واقعا زیاده از حد فعالیت و جنب و جوش می کنند و مردم را عاسی می نمایند.
تشخیص بیش فعالی کودکان
بیش فعالی کودکان را معمولا از علائمی مانند بی توجهی، فعالیت بیش از حد و شیطنت زیاد تشخیص می دهند. اما معمولا پدیده ی بی توجهی در کودکان پیش دبستانی چندان قابل مشاهده و تشخیص نیست.
گاهی از اوقت والدین یا پرستاران و معلمان آگاه و مطلع ممکن است بتوانند به وجود بیش فعالی شک کنند. اما این هرگز کافی نیست. برای تشخیص درست و دقیق به ارزیابی و معاینه ی یک مشاور متخصص کودکان نیاز است.( سن تشخیص بیش فعالی )
متاسفانه دیده شده که برخی از والدین حتی با دیدن علائم واضح بیش فعالی و شک کردن به وجود این عارضه در کودک، آن را رها می کنند. چون فکر می کنند بیش فعالی بخشی طبیعی از روند کودکی بچه است و با بزرگ شدنش حل می شود. هرچند بعضی از بیش فعالی های کودکان خود به خود با بزرگ شدن بچه رفع می شوند، اما بیش فعالی عارضه ای خطرناک است که ممکن است حتی تا بزرگسالی هم همراه کودک بماند و برایش مشکل ساز شود.
از طرف دیگر هم والدینی هستند که با وسواس و حساسیت زیاد هر شیطنت بچه را به بیش فعالی ربط می دهند و با مراجعات متعدد به مشاوران مختلف، همچنین گفتن به بچه که مشکل دارد، روحیه ی او را بی جهت تخریب می کنند و اثر بسیار بدی بر او می گذارند.
یادتان باشد که حتی اگر مشکوک هستید کوکتان بیش فعالی دارد خونسرد باشید و تشخیص آن را به پزشک واگذار کنید.
برای تشخیص اینکه یک کودک پیش دبستانی بیش فعالی دارد یا نه، روانشناس کودک در کلینیک روانشناسی به توصیف جزئیاتی که از طرف والدین، پرستار ، معلمان مهد یا سایر بزرگسالانی که معمولا پیش بچه هستند، در مورد رفتار های او توجه می کند. این گزارشات البته در کنار مشاهده ی مستقیم پزشک صورت می گیرند. اینکه در مورد علائم رفتاری کودک با روانشناس صحبت کنید، اهمییت بسیار زیادی دارد.( سن تشخیص بیش فعالی )
فقط به این دلیل که بچه شما خیلی فعال و پر جنب و جوش است و زیاد شیطنت می کند، دلیلی بر آن نمی شود که حتما به بیش فعالی مبتلا است. برای مثال کودکی که از مشکلات دیداری، شنیداری یا گفتاری رنج می برد، ممکن است به طریقی شبیه بچه ای که به بیش فعالی مبتلا است رفتار کند. پزشک نیاز دارد آزمایشات دیگری روی کودک انجام دهد تا بفهمد رفتارهای شبه بیش فعالی او دقیقا از کجا ناشی می شود.
مشاوره و روانشناسی کودکان
برای کودکان پیش دبستانی که به بیش فعلی مبتلا هستند، رفتار درمانی، اولین گزینه ی درمانی محسوب می شود.
این نوع از درمان شامل تغییر در رفتار کودک با استفاده از کمک والدین و معلمان است. تکنیک های رفتار درمانی شامل تشویق کردن و جایزه دادن به رفتار های خوب، در مقابل نادیده گرفتن رفتار های بد است؛ به این صورت که والدین به کودک مهلت می دهند تا خودش رفتار بدش را تحلیل کند. آموختن ساختار و نظم برای کودکان خردسالی که به بیش فعالی مبتلا هستند بسیار مهم است.
درمان بیش فعالی با دارو
اگر کودک شما 4 سال یا بیشتر دارد و شما برای حداقل 6 ماه است که از رفتار درمانی برای درمانش استفاده می کنید، اما به هر صورت وضعیتش تغییر زیادی نکرده، ممکن است بتوانید از دارو های بیش فعالی در دوز پایین برای درمانش استفاده کنید.( سن تشخیص بیش فعالی )
اما هیچوقت از رفتار درمانی نا امید نشوید و به هر صورت( حتی اگر به روانپزشکی و دارو درمانی روی آوردید) روند رفتار درمانی را متوقف ننمایید.
همه ی دارو های درمان بیش فعالی مهر تایید استاندارد برای درمان کودکان زیر 6 سال را ندارند.اما به هر حال برخی از روانپزشکان ممکن است مصرف این دارو ها را برای کودکان پیش دبستای مبتلا به بیش فعالی تجویز کنند.
دارو های بیش فعالی ممکن است نتیجه ی چندان خوبی برای این گروه سنی نداشته باشند. این دارو های قطعا تاثیر دارند اما تاثیر آنها به قوت اثر آنها بر کودکان بزرگسال تر نیست. همچنین اثراتش بر کودکان خردسال چندان قابل پیش بینی نیست.
هرچند ممکن است دارو های درمان بیش فعالی عوارضی جانبی محدودی هم داشته باشند، اما روانپزشکان معتقدند که مزایای مصرف دارو برای خردسالان از معایبش کمتر است. مخصوصا برای کودکان مبتلا به بیش فعالی که نتیجه ی چندانی هم از رفتار درمانی نمی گیرند.( سن تشخیص بیش فعالی)
یکی از رایج ترین دارو های برای درمان بیش فعالی کودکان متیل فنیدات (methylphenidate) است. تحقیقات نشان داده است که کودکان خردسال نسبت به کودکان بزرگ تر نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس تر هستند. عوارض جانبی این دارو عموما عبارتند از : تاخیر رشد، بی اشتهایی، کاهش وزن، بی خوابی و اضطراب. به محض توقف مصرف این دارو عوارض جانبی آن هم متوقف می شود و حتی ممکن است معکوس گردد.
هیچ تحقیقاتی در مورد عوارض جانبی طولانی مدت این دارو بر روی کودکانی که مصرف آنها را برای درمان بیش فعالی آغاز می کنند وجود ندارد. اما تحقیقات انجام شده بر روی کودکان در سن راهنمایی که در بچگی از دارو های بیش فعالی استفاده کرده اند، نشان می دهد که این دارو ها عوارض جانبی طولانی مدتی ندارند.
تصمیم اینکه برای درمان بیش فعالی کودک از دارو استفاده بشود یا نه، تصمیم آسانی نیست. این تصمیمی است که پس از ارزیابی دقیق مزایا و معایب باید اتخاذ شود. آنچه برای یک کودک و خانواده اش مفید و خوب است ممکن است برای کودک شما و خانواده شما چندان خوب و مفید نباشد. در مورد درمان بیش فعالی کودکتان با روانشناسش مشورت کنید و با هم تصمیم بگیرید که چه راهکاری برای کمک به فرزند شما بهتر است.( سن تشخیص بیش فعالی )
بهترین مرکز برای درمان بیش فعالی کودکان
اگر حس کردید فرزند خردسالتان ممکن است به بیش فعالی دچار باشد، اولین جاییکه باید او را ببرید، یک مرکز روانشناسی کودک است. روانشناسانی هستند که کار تخصصیشان درمان کودکان نیست، اما به هر حال روانشناسی کودک هم انجام می دهند، اما بهتر است فرزندتان را پیش مشاور کودک ببرید که تخصصش روانشناسی کودکان است.
یک مرکز مشاوره کودک خوب امکانات ویژه ای برای این کار دارد. از جمله اتاق بازی. چرا که روانشناسی کودکان با بزرگسالان بسیار متفاوت است. روانشناس ممکن است برای کار کردن با کودک مجبور شود از متد هایی مانند بازی درمانی استفاده کند. به خصوص برای کودکان خردسال 4 ساله.
اگر کودک شما به دارو احتیاج داشته باشد، خود روانشناس کودک یک روانپزشک کودک مناسب و قابل اعتماد را به شما معرفی می کند. اگر لازم شود در کنار روانشناس، کودک را پیش روانپزشک هم ببرید، آندو درمانگر در ارتباط با هم روند درمانی را پیش می برند. ( سن تشخیص بیش فعالی )
لینک منبع
مطالب بیشتر
