اوتیسم در کودکان
اوتیسم در کودکان | علل انواع و درمان اوتیسم
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، به طیف وسیعی از شرایطی اطلاق می شود که با چالش ها با مهارت های اجتماعی، رفتارهای تکراری، ارتباطات گفتاری و غیر کلامی مشخص می شود. با توجه به مراکز کنترل بیماری، اوتیسم امروزه حدود 1 مورد از 59 کودک در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد.
از آنجا که اوتیسم یک اختلال طیفی است، هر فرد مبتلا به اوتیسم دارای مجموعه مشخصی از نقاط قوت و چالش است. راه هایی که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند یاد بگیرند، فکر می کنند و مشکلات را حل می کنند می توانند از افراد با مهارت بالا تا افراد بدون مهارت را در بر گیرد.برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نیازمند پشتیبانی قابل توجهی در زندگی روزمره خود باشند، در حالی که دیگران ممکن است نیاز به حمایت کمتر داشته باشند و در بعضی موارد کاملا مستقل زندگی کنند.
اوتیسم در کودکان دارای چه نشانه هایی است؟
- از دست دادن مهارت های زبانی یا مهارت های اجتماعی
- اجتناب از تماس چشمی
- ترجیح تنهایی همیشگی
- دشواری در درک احساسات دیگران
- تاخیر در رشد زبان
- تکرار کلمات یا عبارات (اکولالیا)
- مقاومت به تغییرات جزئی در حالت معمول یا محیطی
- رفتارهای تکراری (فلاپینگ، تکان دادن، چرخش، و غیره)
- واکنش های غیر معمول و شدید به صداها، بوی ها، طعم ها، بافت ها، چراغ ها و / یا رنگ ها
-
![اوتیسم کودکان]()
اوتیسم در کودکان -
درمان اوتیسم در کودکان
عوامل متعددی ممکن است بر اوتیسم تأثیر بگذارند. اوتیسم در کودکان اغلب با حساسیت حسی و مسائل پزشکی مانند اختلالات دستگاه گوارش (GI)، تشنج یا اختلالات خواب و همچنین مشکلات سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و مشکلات توجه همراه است. هر کودک یا بزرگسال مبتلا به اوتیسم دارای نقاط قوت و چالش های منحصر به فرد است، بنابراین هیچ اندازه ای متناسب با رویکرد درمان و مداخله اوتیسم نیست. هر برنامه مداخله یا طرح اوتیسم باید با توجه به نیازهای خاص مورد نیاز فرد باشد. مداخله می تواند شامل درمان های رفتاری، دارو یا هر دو باشد. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دارای شرایط اضطراری مانند اختلال خواب، تشنج و ناراحتی گوارشی (GI) هستند. رسیدگی به این شرایط می تواند توجه، یادگیری و رفتارهای مرتبط را بهبود بخشد.
-
![اوتیسم کودکان]()
اوتیسم در کودکان -
درمان های رفتاری و مداخلات اوتیسم در کودکان
- تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (ABA)
- مدل اولیه Denver (ESDM)
- درمان طبی (OT)
- گفتار درمانی
- درمان شرایط مرتبط با بیماری
تعدادی از مسائل پزشکی و بهداشت روانی اغلب با اختلال طیف اوتیسم همراه است. این شامل:
- صرع
- مشکلات دستگاه گوارش
- تغذیه
- اختلالات خواب
- اختلال نقص توجه / بیش فعالی
- اضطراب
- افسردگی
- اختلال وسواس فکری
دارو درمانی اوتیسم در کودکان
بسیاری از خانواده های کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم با داروها مواجه می شوند. این یک تصمیم پزشکی است و هیچ پاسخ درستی وجود ندارد. این نکته مهم است که با ارائه دهندگان خدمات بهداشتی خود کار کنید تا اطمینان حاصل کنید که وقتی دارو به عنوان یک روش درمان انتخاب شده است، آن را با خیال راحت و به طور موثر مصرف کنید. راهنمای استفاده ایمن و با دقت می تواند به شما کمک کند:
- مقایسه گزینه ها
- مزایا و خطرات را در نظر بگیرید
- ارزش های شخصی را مشخص کنید
- درباره داروها و عوارض جانبی اطلاعات بیشتری کسب کنید
- نشانه های هدف را برای دارو بشناسید
- بدانید چه سوالاتی را از پزشک بپرسید
در حال حاضر هیچ دارو برای درمان اوتیسم وجود ندارد. اما برخی از داروها می توانند به علائم مربوطه مانند افسردگی، تشنج، بی خوابی و تمرکز مشکل کمک کنند. مطالعات نشان داده اند که دارو در مواجهه با رفتارهای رفتاری مؤثر است. رسپریدون تنها داروی تایید شده توسط FDA برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است. این دارو می تواند برای کودکان بین 5 تا 16 ساله برای کمک به تحریک پذیری تجویز شود. بعضی از پزشکان داروهای دیگر را در موارد خاص تجویز می کنند، از جمله مهارکننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)، داروهای ضد اضطراب یا محرک ها، اما آن ها اختلال طیف اوتیسم را درمان نمی کنند بلکه به بهبود علائم کمک می کنند. با پزشک کودک خود صحبت کنید که آیا داروهایی وجود دارد که علائم را درمان کنند.
حتی اگر فرزند شما به طور رسمی با اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده نشود، ممکن است از درمان های خاصی بهره مند شود. قانون تعلیم و تربیت افراد معلول (IDEA) این امکان را برای کودکان زیر 3 سال فراهم می کند که ممکن است در معرض مشکلات رشد قرار گیرند. نوع درمان فرزند شما برای اختلالات طیف اوتیسم بستگی به نیازهای فردی او دارد. از آنجا که ASD یک اختلال طیفی است (یعنی برخی از کودکان علائم خفیف دارند و برخی دیگر علائم شدید دارند) و هر کودک که آن را منحصر به فرد می کند، درمان های مختلفی وجود دارد.
آن ها می توانند شامل انواع مختلف درمان برای بهبود گفتار و رفتار و گاهی اوقات داروها برای کمک به مدیریت هرگونه بیماری پزشکی مرتبط با اوتیسم باشند. درمان هایی که کودک شما می تواند از آن بهره مند شود بستگی به وضعیت و نیازهایش دارد، اما هدف همان است: کاهش علائم و بهبود یادگیری و پیشرفت او.
درمان رفتاری و ارتباطاتی
تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (ABA). ABA اغلب در مدارس و کلینیک ها مورد استفاده قرار می گیرد تا به کودک شما کمک کند تا رفتارهای مثبت و رفتارهای مثبت را کاهش دهد. این روش می تواند برای بهبود طیف گسترده ای از مهارت ها استفاده شود و انواع مختلفی برای موقعیت های مختلف وجود دارد، از جمله:
- آموزش رفتار (DTT) از درس های ساده و تقویت مثبت استفاده می کند.
- آموزش پاسخ انتقادی (PRT) کمک می کند تا انگیزه ای برای یادگیری و برقراری ارتباط برقرار کنید.
- مداخلات رفتاری اولیه شدید (EIBI) برای کودکان زیر 5 سال بهتر است.
- مداخله رفتار کلامی (VBI) بر مهارت های زبان تمرکز دارد.
- افزایش، تفاوت فردی، روابط مبتنی بر روابط (DIR). این درمان به معنای حمایت از رشد عاطفی و فکری با کمک به یادگیری مهارت ها در اطراف ارتباطات و احساسات است.
- درمان و آموزش کودکان مبتلا به اختلالات اطفال و ارتباطی (TEACCH). این درمان از نشانه های بصری مانند کارت های تصویری برای کمک به کودک شما برای یادگیری مهارت های روزمره مانند لباس پوشیدن استفاده می کند. اطلاعات به مرحله های کوچک تقسیم می شود تا بتواند راحت تر آن را یاد بگیرد.
- سیستم ارتباطات تصویری (PECS). این یکی دیگر از درمان های مبتنی بر ارتباط دیداری است، اما از نمادها به جای کارت های تصویر استفاده می کند. فرزند شما یاد می گیرد که از طریق سؤالات و برقراری ارتباط از طریق نمادهای خاصی، یاد بگیرد.
- کار درمانی. این نوع درمان به کودک کمک می کند تا مهارت های زندگی مانند تغذیه و لباس پوشیدن، حمام دادن و درک نحوه ارتباط با دیگران را یاد بگیرد. مهارت هایی که او می آموزد به معنای کمک به او به عنوان فرد مستقل او می تواند زندگی می کنند.
- درمان ادغام حسی. اگر کودک شما به راحتی با چیزهایی مانند چراغ های روشن، صداهای خاص و یا احساس لمس احساس راحتی کند، این درمان می تواند به او کمک کند تا با این نوع اطلاعات حساس مقابله کند.
تغذیه کودکان اوتیسم
کارشناسان هیچ رژیم خاصی برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم توصیه نمی کنند، اما تغذیه مناسب مهم است. گاهی اوقات بچه هایی با ASD غذای خود را محدود می کنند و یا والدین می توانند چیزهایی مانند گلوتن را از غذای آن ها حذف کنند تا ببینند آیا به بهبود علائم کمک می کند. با این حال، هیچ تحقیقی وجود ندارد که اثبات کند که حذف کردن گلوتن یا کازئین (پروتئین در محصولات گندم و شیر) از رژیم غذایی آن ها یک درمان مفید برای ASD است ذکر این نکته ضروری است که محدود کردن غذاهایی مانند لبنیات می تواند از پیشرفت مناسب استخوان جلوگیری کند. کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم استخوان های نازکتری نسبت به کودکان بدون آن دارند، بنابراین غذاهای کمک کننده به تشکیل استخوان مهم هستند. شما مبهتر است در این مورد با یک متخصص تغذیه صحبت کنید تا برنامه غذایی سالمی برای فرزندتان داشته باشید.
مطالب پیشنهادی
